Monaster Świętego Stefana

Nad górą Kalambaką widnieje niewielki żeński monaster, z okien którego rozciąga się widok na przepiękną tesalską równinę. Zamieszkujące go siostry, wysławiły się nie tylko w dziedzinie duchowości i filantropii, lecz także godnego uznania, odrestaurowania swego monasteru.

Początek życia monastycznego na skale św. Stefana datuje się na rok 1192, jego fundatorami są św. Antoni (1-a poł. XV w.) i św. Filoteusz (XVI w.).

W 1545 roku wybudowano cele wraz z zabudowaniami i na nowo wzniesiono niewielką świątynię, poświęconą w cześć św. Stefana (bazylika z  drewnianym stropem), ozdobioną późnobizantyjskimi freskami (XVI w.). W 1857 roku dobudowano reflektarz i pozostałe budynki.

Dzisiejsza znamienita cerkiew św. Charalamba (1798 r.) – w której przechowywana jest głowa tego ż świętego – została wybudowana według athoskiego typu i obecnie przeprowadzane są tutaj prace restauracyjne przez zankomitego hagiografę Vlasiego Tsotsoni nad freskami.

Wspaniały reflektarz został przekształcony obecnie w muzeum w którym przechowywane są kosztowności monasterskie: rękopisy, późnobizantyjskie ikony, wyszywane złotem szaty liturgiczne, rzeźby, wyroby ze srebra itp..

Monaster Św. Stefana zasłynął w walkach narodowych (m.in. jako sztab   generalny podczas Walk Macedońskich), jak również wiele wniósł do greckiej oświaty i nauki.