Historia Meteory

Pierwsze ślady o Św. Meteorach zacierają się w licznych legendach i opowieściach. Niemniej już jednak w XI wieku pierwsi eremici zaczynają się osiedlać w skalnych grotach. W końcu XI w. i na początku Xll w. kształtuje się jeszcze niesformułowana mała wspólnota zakonna, Skit Doupianis, inaczej Stagon, z liturgicznym centrum w cerkwi p.w. Bogurodzicy – “kiriako” (nazwa głównej śwątyni w zgromadzeniach monastyczych).

W XIV w. na największej skale kamiennego lasu, Mega Platilifo, bądź Mega Meteora św. Atanazy Meteoryta tworzy pierwszy zorganizowany monaster. Nadając mu ”regułę”, tym samym zaświadcza o pojawieniu się Monastycznego Skalnego Państwa Świętych Meteor.

Od tego czasu dwadzieścia cztery monastery, a także ogromna liczba pojedyńczych pustelni, kaplic, jaskiń, słupów itp., rozsianych po licznych skałach Meteor, rozkwita na chwałę Pana Naszego Jezusa Chrystusa. W XIV w. to Monastyczne Państwo, którego historia liczy 600 lat, przeżywa swój największy rozkwit. Istnieją już wówczas wszystkie znane nam 24 monastery.

Obecnie spośród nich niektóre stanowią ruinę (Św. Ducha, Pantokratora, Najwyższa, Św. Jerzego Mandilas, Spotkania Pańskiego itp.), inne zaś zachowały się w całości i nieprzerwanie tętnią życiem.

Są to następujące Monastery: Wielka Meteora (Przenienia Pańskiego), Varlaam (Wszystkich Świętych), Św. Trójcy, Św. Stefana, Rusanu (Św. Barbary) i Św. Mikołaja Anapawsa.