Monaster Wielkiej Meteory

Na najwyższej i najbardziej wysuniętej skale Świętych Meteor znajduje się męski monaster Wielkiej Meteory p.w. Przemienienia Pańskiego, który został założony około 1340 roku przez św. Atanazego z Meteor (1302-80) – wielkiego ascetę, założyciela pierwszego cenobicznego klasztoru Świętych Meteor. Jego następcą i współzałożycielem był św. Joasaf (1305-1423) – uprzednio król Jan Uresis-Paleologos.

Zwiedzający monaster może ujrzeć m.in.: wieżę (1520 r.) z balkonem, na którą przy pomocy sieci niegdyś mnisi dostawali się do monasteru (obecnie Muzeum Folkloru, w którym są weksponowane stare naczynia i narzędzia pracy); pomieszczenie w którym przechowywane są kości zmarłych; Cerkiew p.w. Przemienienia Pańskiego (1388 r., część prezbiterium pochodzi z 1545 r., a główna część i przedsionek z czasów ihumena Symeona z Joanniny). Świątynia została wybudowana według typu athoskiego, wzbogaco wyjątkową bizantyjskią polichronią z 1483 r. W prezbiterium znajdują się freski z roku 1483 (Macedońska Szkoła), zaś malowidła części głównej jak i przedsionka pochodzą z 1552 roku (typ krycki, w.g. specalistów należący do pewnego Georga, ucznia Theofana z Krety); reflektarz monasterski (1557 r., obecnie Muzeum Etnografii, posiadające w swych zbiorach stare miedziane, gliniane i drewniane przybory kuchenne).

Oprócz tego znajdują się jeszcze, lecz nie są udostępnione do zwiedzania: Szpital-Dom Starców (1572 r., obecnie przeprowadzane są prace rewaloryzacyjne); kaplica p.w. Matki Bożej (Bogurodzicy Meteorskiej Skały – XIV w.); kaplica p.w. św. Jana Chrzciciela (pierwsza poł. XVII w.); kaplica p.w. śww. Konstantego i Heleny (1789 r.), a także św. Nektariusza.

W monasterze przechowywane są również rękopisy i kodeksy o wielkim znaczeniu literackim: złote encykliki, patriarsze dokumenty i różne pisma o wielkim znaczeniu historycznym; rzadkie wydawnictwa (XV-XIX w.), przeno śne późnobizantyjskie ikony (XIV-XV w.); stare rękodzieła do których należą:  rzeźba w drewnie, haft złotem, untensylia itp.