Ναός Αγίου Στεφάνου
Από τα παλαιότερα κτίρια της Μονής είναι το Παλαιό Καθολικό (Ιερός Ναός Αγίου Στεφάνου, η πρώτη οικοδόμηση του οποίου ανάγεται στα μέσα του 14ου αιώνος.
Ο ναός αυτός είναι ξυλόστεγη μονόκλιτη βασιλική με εσωνάρθηκα, που χωρίζεται από τον κυρίως ναό με τρίβηλο άνοιγμα, επιβίωση του τρόπου επικοινωνίας του κεντρικού κλίτους με το νάρθηκα των παλαιοχριστιανικών βασιλικών. Ο Ναός ανακαινίστηκε εκ βάθρων από τον Όσιο Φιλόθεο στα μέσα του 16ου αιώνος.
Του ιδίου αιώνος είναι και οι τοιχογραφίες του εσωτερικού, που αποτελούν ένα ενδιαφέρον ζωγραφικό σύνολο της μεταβυζαντινής αγιογραφίας. Εκτός από τους ολόσωμους αγίους και άλλες παραστάσεις, αξιοπρόσεκτη είναι η απεικόνιση των 24 οίκων των Χαιρετισμών της Θεοτόκου. Στο ιερό έχομε το συνηθισμένο αγιογραφικό κύκλο: Την Πλατυτέρα των Ουρανών στην κόγχη ως προστάτιδα των χριστιανών και του κόσμου όλου, τη θεία Μετάληψη, μορφές μεγάλων ιεραρχών. Στο νάρθηκα, αριστερά και δεξιά από την είσοδο, εικονίζονται, με τις μοναχικές τους ενδυμασίες και τα αυστηρά ασκητικά τους χαρακτηριστικά, πλημμυρισμένοι από τη θεϊκή γαλήνη και την ουράνια αταραξία, οι όσιοι κτίτορες της μονής, ιερομόναχοι Αντώνιος και Φιλόθεος, με τιμητική φρουρά στο πλάι τους τους άρχοντες των ουρανίων ταγμάτων Γαβριήλ και Μιχαήλ.
Επιγραφή στο δυτικό τοίχο του νάρθηκα, πάνω από την είσοδο και κάτω από την παράσταση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μας πληροφορεί για την τοιχογράφηση του ναού, χωρίς να δίνει χρονολογία, και για τη μεταγενέστερη ανακαίνιση της τοιχογραφίας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που έγινε από τον Καλαμπακιώτη αγιογράφο ιερέα και καστρήνσιο Νικόλαο.
Κατά την περίοδο του τελευταίου πολέμου προκλήθηκαν ζημιές στις τοιχογραφίες του ναού του Αγίου Στεφάνου, καθώς και στο κτίριο του ναού του Αγίου Χαραλάμπους.