Παραλλήλως προς τον εθνικό δρόμο Καλαμπάκας – Ιωαννίνων αναπτύσσεται η επιμήκης κοινότητα του Κορυδαλλού, 38 χιλιόμετρα από την Καλαμπάκα και σε υψόμετρο 720 μ. Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της ασχολείται με την κτηνοτροφία, ενώ σημαντικό μέρος του πληθυσμού αποτελούν συνταξιούχοι και πρώην μετανάστες, με αποτέλεσμα από τους 450 κατοίκους των θερινών μηνών να απομένουν το χειμώνα οι 170.

Το χωριό περιβάλλεται από τα 1.000 στρέμματα του δρυοδάσους της Τσιούκας, όπου βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από τον οποίο φαίνονται τα χωριά Πεύκη, Τρυγόνα, Αμπελοχώρι, Καλομοίρα και Ματονέρι. Βορειανατολικά, στην κορυφή Λιπορούσι (950 μ.) βρίσκονται τα ερείπια του τουρκικού φυλακίου, το οποίο οροθετούσε τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας πριν από την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Στα 1944 Γερμανικά στρατεύματα στο πέρασμά τους προς την Καλαμπάκα έκαψαν και λεηλάτησαν τον παλιό οικισμό και φεύγοντας πήραν μαζί τους ομήρους. Οι κάτοικοι τον ξανάχτισαν μέσα σε δύο χρόνια λίγο χαμηλότερα.
Τις τρεις πρώτες μέρες του Πάσχα οι χωριανοί, μετά τη Θεία Λειτουργία στο Ναό του Αγίου Γεωργίου, βγαίνουν στην πλακόστρωτη πλατεία της εκκλησίας και χορεύουν τραγουδώντας πασχαλιάτικα τραγούδια:

«Σήμερα Δήμο μ’ Πασχαλιά, αύριο Χριστός Ανέστη
σήμερα τ’ αρχοντόπουλο βγήκε να κυνηγήσει.
Φέρνει τα ‘λάφια ζωντανά, τ’ αρκούδια σκοτωμένα
φέρνει και ’να λαφόπουλο, να παίξει ο Κωνσταντίνος …»

Το χωριό πανηγυρίζει το Δεκαπενταύγουστο με Καζανιές και δημοτικούς χορούς και τραγούδια.