Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου

Η Μο­νή του Α­γί­ου Στε­φά­νου βρί­σκε­ται στο νο­τι­ο­α­να­το­λι­κό ά­κρο της συ­στά­δας των με­τε­ω­ρι­κών βρά­χων, α­κρι­βώς πά­νω α­πό την Κα­λαμ­πά­κα, και εί­ναι το μό­νο μο­να­στή­ρι που ε­πι­σκέ­πτε­ται κα­νείς χω­ρίς να α­νε­βεί σκα­λιά, για­τί η προ­σπέ­λα­ση σ’ αυ­τό γί­νε­ται με μι­κρή γέ­φυ­ρα.

Η θέ­α α­πό τον ε­ξώ­στη της μο­νής εί­ναι μα­γευ­τι­κή. Στα πό­δια του βρά­χου α­πλώ­νε­ται η πό­λη της Κα­λαμ­πά­κας, με τον πο­τα­μό Πη­νει­ό πιο πέ­ρα στο βά­θος.

Α­πό το 1961 λει­τουρ­γεί ως γυ­ναι­κεί­ο μο­να­στή­ρι με πο­λυ­με­λή και δρα­στή­ρια α­δελ­φό­τη­τα, η ο­ποί­α, πα­ράλ­λη­λα με το πλού­σιο πνευ­μα­τι­κό και φι­λαν­θρω­πι­κό έρ­γο, έ­χει να ε­πι­δεί­ξει και α­ξι­ο­θαύ­μα­στο α­να­και­νι­στι­κό και οι­κο­δο­μι­κό έρ­γο στη μο­νή. Πα­λαι­ά πα­ρά­δο­ση συν­δέ­ει τη μο­νή αυ­τή προς το γυ­ναι­κεί­ο μο­να­χι­σμό. Ο Σου­η­δός πε­ρι­η­γη­τής Ι­ω­νάς Björnstahl, που ε­πι­σκέ­φθη­κε τον Ά­γιο Στέ­φα­νο στις 3 Α­πρι­λί­ου του 1779, ση­μει­ώ­νει σχε­τι­κά τα ε­ξής για τη μο­νή, τα ο­ποί­α α­σφα­λώς του δι­η­γή­θη­καν τό­τε ε­κεί οι μο­να­χοί ή οι πε­ρί­οι­κοι: «Στην αρ­χή ή­ταν προ­ο­ρι­σμέ­νη [η μο­νή] για γυ­ναί­κες που α­γα­πού­σαν να η­συ­χά­ζουν, αλ­λά αρ­γό­τε­ρα ε­ρει­πώ­θη­κε και εγ­κα­τα­λεί­φθη­κε, ώ­σπου ξα­να­κατοι­κή­θη­κε α­πό μο­να­χούς».